Myrthe neemt nu echt afscheid van Curacao na 2 extra maanden
op
Ik ken niet veel mensen die de eer hebben om niet één maar wel twee afscheidsblogs te schrijven. Daar gaan we dan...
Curaçao, wat is het ook een heerlijk eilandje. Elke dag lekker weer, 7 maanden lang zomerkleren aan, truki pan, ga zo maar door. Waarschijnlijk verlang ik er weer naar als ik na 6 dagen regen achter elkaar weer helemaal verhollandst chagrijnig op de bank zit. Ik ben verwend. Ik heb 4 keer bezoek gehad en dus heel veel van Curaçao kunnen zien. Inmiddels ben ik 4x op klein Curaçao geweest. Twee weken terug heb ik weer bezoek gehad. Van een vriend van mij uit Nederland. Hij is 12 dagen geweest. Hij was mijn slachtoffer om mee te gaan naar het bomenpark Hofi Pastor. Vooraf had ik hem al helemaal gek gemaakt met het bestaan van dit park. Er staat namelijk een 800 jaar oude Kapok boom in het park. De kapokboom is een tropische boomsoort waar kleine vruchten aangroeien. Als deze openbreken komen er allemaal watten en pluizen uit. Vroeger werd dit gebruikt om kussens en vesten mee te vullen. Het park bestaat natuurlijk niet alleen uit deze boom. Onder weg kom je veel verschillende soorten tegen. Het is echt adembenemend.
De rest van de vakantie hebben we Zanzibar kapot gemaakt, zijn we naar allemaal prettige strandjes geweest, hebben we nachtwerk bijgewoond en zijn we met een aantal andere huizen wezen overnachten op klein Curaçao. Dat was wel een hele belevenis. De meeste begaaiers die met ons de overtocht naar het kleine eiland hadden gemaakt, zijn vooral bij het vuur blijven hangen. Ik, die vriend uit Nederland en een huisgenootvriendin van mij niet. Wij hebben een heel stuk langs het water gelopen en hebben ons de hele nacht opgehouden bij een verlaten stuk strand. Daar hadden we een soort provisorisch kampement in elkaar geflanst. Dat wil zeggen, kleed op de grond, kleden om onder te liggen en in etappes haalden we onze spullen bij het kampvuur vandaan om het bij ons te hebben aan de waterkant. Daar hebben we gelegen tot de zon bijna opkwam. Toen zijn we naar de andere kant van het eiland gelopen om de zonsopgang te bekijken. Dat was echt adembenemend mooi. De golven klotsten tegen de rand van het eiland aan en het scheepswrak, wiens roest het zand aan die kant van het eiland gelig kleurde. Redelijk kort nadat we aankwamen op het Curaçaose vasteland, was het al weer tijd om afscheid te nemen van mijn bezoek. De vakantie zat er weer op. Wel echt een mooie manier om die vakantie af te sluiten.
Ik vind het echt lastig om nu te bepalen wat het belangrijkste is om te benoemen na zo’n lange tijd hier. Het is lastig om een beslissing te maken wat het meeste indruk op me heeft gemaakt. Curaçao is echt heel anders dan Nederland. De laatste week ga ik alsnog wel het laatste eruit halen. Vanavond staat de laatste keer Cabana op de planning en gisteravond heb ik mijn laatste Alleys gehad. Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit zo royaal gebruik heb gemaakt van de Happy Hour. Na zo’n half jaar is het ook niet verwonderlijk dat ik een plattere zak heb dan een gecastreerde vleermuis. Zo’n Happy Hour is uit financieel oogpunt dan ook zeer aantrekkelijk. Ook al zijn alle feestjes elke week hetzelfde, het is heel leuk om me er voor een laatste keer volledig aan over te geven. Al moeten mijn werkzaamheden bij Bo Curaçao daar niet onder leiden. Ik heb gemerkt dat het niet altijd even makkelijk is voor mij om lange termijn doelen te stellen en om gefocust te blijven. Dit heb ik ook tijdens de paar weken als vaste werknemer gemerkt. Soms pijnlijk, maar wel belangrijk. Misschien dat dat wel het belangrijkste is van het afgelopen half jaar.
Door deze buitenland ervaring ben ik heel erg mezelf tegen gekomen en heb ik ontzettend veel over mezelf geleerd. Dit is zowel een mooie ervaring als een mooie les die ik nooit meer kwijt zal raken.
Curaçao. Wat kan ik er nu eigenlijk nog over zeggen. Na me 7 maanden te hebben overgegeven aan het prachtige eiland met de witte zandstranden en verraderlijke stukken koraal aan de wateroppervlakte, verlang ik soms eigenlijk alweer een beetje naar een echte koude wind. Er tegen op kijken om mijn jas aan te doen, voor ik buiten mijn laatste sigaretje rook voor ik ga slapen. Natte kleren door de regen. Warme chocolademelk op de bank. Theetje op het terras. Überhaupt terrassen. Slapen onder een dekbed. Dat heb ik trouwens laatst wel gedaan. Een bekende van mij op het eiland mocht voor zijn stage op een prachtige villa passen. Hier op Curaçao heb je er daar nog al wat van. We waren met een huisgenootje van mij en een huisgenootje van hem. We hebben de hele nacht liggen kletsen, lachen, avonturen en we hebben vooral dood gechilled in dat huis. ‘s Nachts zijn we op zoek gegaan naar een flamboyant en hebben we genoten van de sterrenhemel. Dat was echt even een nachtje vakantie. Op een gegeven moment moesten we natuurlijk wel gaan slapen. Ik sliep samen met een van mijn medebegaaiers in de logeerkamer. Daar was een op het randje van kingsize bed met een dik dekbed. Zodra we de airco in de gaten hadden, hebben we hem op 17 graden gezet en zijn lekker in het bed gekropen. Voor de diehard Nederlanders onder ons is dit natuurlijk een onvoorstelbare gebeurtenis. Je bent in een tropische omgeving en je maakt het koud? Vast te veel cocktails gedronken. Na een aantal maandjes fulltime zweten was ik er wel echt aan toe. Zo diep als ik die ochtend geslapen heb, kan alleen in hartje winter geëvenaard worden.
Ik denk dat ik schandalig genoeg moet toegeven dat ik nog niet alle strandjes heb aangedaan. Playa Grandi ben ik nog niet geweest. Dat is een vissersbaai waar vissers ‘s ochtends schildpadden voeren, zodat je met hen kan zwemmen. Ik geloof dat dit op de planning staat voor dit weekend. Net als de Christoffelberg nog een keer beklimmen, de laatste keer Zanzibar Happy Hour uitmelken, de laatste Full Moon party bij Kokomo beach en de laatste dagen de Curaçaose zon meepakken. Dit laatste zal ik ook volledig uitmelken. Ik heb hier op het eiland het beste bruiningsproduct ooit ontdekt. “Xtreme Xellerator Spraygel met Xtreme Bronzer” van Ocean Spray. Een bruinkleurige gel spray met een rood label. Een echte aanrader. Ik denk niet dat ik nu ga proberen de laatste dagen nog alles erin te proppen wat ik vind dat ik nog moet beleven of wat Tripadvisor me aanraad. Nog een paar dagen chillen en genieten van alle lieve mensen die ik hier heb ontmoet en ik ga mn koffertje inruimen. Het is jammer, maar het is mooi geweest. Dushi Curaçao, je bent voor altijd in mijn hart. <3
