Myrthe's Feestdagen op Curacao

Gelukkig Sinterkerst & Nieuw!

Voor mij zijn de feestdagen aan het uiteinde van de maand december tot nu toe ieder jaar het moment geweest om extra aandacht aan familie te besteden. Met kerst trekt mijn moeder alles uit de kast om een ultiem feestmaal op tafel te zetten, tot ruzie en zenuwinzinkingen aan toe. Heerlijk mens is het ook. Vanaf een uur of negen ‘s ochtends blijf ik op eerste kerstdag liever uit de keuken, dan kan ze panieken zonder dat ik ook nog in de weg loop. Uiteraard is de stress ‘s avonds alles waard geweest. Dan komen mijn oom en tante, mijn oma en de aanhang van mijn broers bij ons langs om te genieten van de creaties van m'n moeder.

Ook oud en nieuw staat bij ons in het teken van familie. Overdag stelt meestal nog niet zo veel voor, maar ‘s avonds gaan we altijd met mijn oom en tante, nicht en neven carbid schieten. Voor degenen die niet bekend zijn met dit ritueel: we stoppen carbid (dat is een soort ontploffende steensoort, heel chemisch verhaal hoe dat precies werkt wat ik je zal besparen) in een melkbus. Onderin de melkbus zit een klein gaatje. Om de melkbus af te dichten proppen we er een bal in. In Kampen, waar mijn demente omaatje vandaan komt, doen de meeste fanaten er gewoon de deksel op. Dat is alleen niet bijzonder veilig en/of handig in een Vleutense woonwijk. Als de melkbus is afgedicht, leg je deze op zijn kant. Vervolgens houdt mijn vader, mijn oom, mijn broer, wie dan ook, een fakkel tegen het gaatje. Hierdoor ontstaat een knal waar de bejaardenflat in mijn straat intenser van trilt dan de meeste van haar bewoners. Nadat we een paar uur de buurt hebben geterroriseerd met deze herrie trekken we de champagne open onder het genot van de Top 2000. Om 12 uur is mijn moeder emotioneel in stilte aan het genieten van Freddy Mercury en proosten we op het nieuwe jaar. Tot slot vliegen we het balkon op zodat we vanaf daar het vuurwerk van de hele wijk kunnen bewonderen. Als de champagne op is, is het tijd om het nieuwe jaar in te luiden met nog meer champagne in de stad.

De feestdagen op Curacao
Dit jaar was dat natuurlijk allemaal niet van toepassing. Dit jaar tijdens mijn stage op Curaçao stonden de feestdagen niet in het teken van familie, maar van keihard feesten. Op kerstavond was er een groot feest georganiseerd waar de DJ Quintino de eer had om de enthousiaste feestgangers van dansbare muziek te voorzien. Het thema was ‘suit and tie’, dus wilde iedereen er tip top uitzien. Zo had ik schoenen van een huisgenoot geleend, het leukste jurkje dat in Punda (binnenstad) te vinden was gescoord, de make-up er perfect opgesmeerd en ga zo maar door. Er waren ook stagiaires die niet zijn gegaan, omdat ze geen geschikte outfit hadden of geen zin om zich op te doffen. Achteraf een hele verkeerde beslissing, want het was echt een ontzettend leuk feest, Amnesia.

Als je op Curaçao bent en de kans hebt met kerst volgend jaar hierbij aanwezig te zijn, zeker doen! Omdat er hier het hele jaar lang aangename temperaturen zijn, kan je zonder te bibberen buiten genieten van je galapakje en je drankje. Iedereen ziet er mooi uit en op de aankleding hadden de organisatoren ook hun best gedaan. Mooie banken, flitsende lichten, een mooi podium, ga zo maar door. Kerst hebben we afgetrapt in stijl.

En daar stopte het niet bij. De volgende dag zijn we met het huis uit eten geweest bij Pirate Bay, een lief restaurantje aan de waterkant. Omdat we met een man of 30 daar waren kregen we een ontzettend grote tafel toegewezen. Hoewel dit voor de gemiddelde horecatent een grote uitdaging zou zijn, mochten we uit de gehele kaart kiezen en was al het eten ook tegelijkertijd klaar. Ik heb Stoba gegeten, een lokale favoriet. Dat is stoofvlees, heerlijk bereid met rijst en gebakken banaan.

Toen iedereen een goede bodem had gelegd zijn we in de auto gestapt en naar Kokomo beach gereden. Daar werd een Full Moon feest georganiseerd. Dat houd in: dansen aan het strand, omringd door vrolijke mensen met een grote podium met daarop een DJ die de avond van zijn leven heeft en een enthousiaste dikke MC die het publiek aanspoort nog meer te geven.

Een van de aanwezigen had een oogje op een vriendin van mij. Ze had hem al twee keer eerder gezien, bij Amnesia en Club BED een week ervoor. Best een aardige knul, alleen toen de goede moves werden uitgedeeld stond hij niet bepaald vooraan in de rij. Dat geld trouwens ook voor opmerkzaamheid. Mannen, als je jezelf hierin herkend, doe dit dan nooit meer. Hij stond steeds van een afstandje te kijken naar haar, langdurig en intens (dat de begluurde naar aanleiding van je 'zwoele blik' niet naar je toe komt is al een hint op zich). Op een bepaald punt had hij dan waarschijnlijk voldoende gekeken en was het tijd voor contact. Dus kwam hij naar haar toe. Hij ging naast haar staan en zei: "HOI! Alles goed?" En dat was het dan. Nou moet je weten dat mijn vriendin iemand die gaat voor duidelijkheid, maar uiteraard wil je iemand niet meteen verbaal agressief wegjagen. Dus wees ze hem gewoon vriendelijk de deur. "Ik heb nu gewoon even zin om te dansen, dus laat me maar". Best netjes en best duidelijk tenminste, dat zou je denken. Hij bleef maar komen. "HOI! Alles goed?". Andere jongens uit het complex gingen met haar dansen om duidelijk te maken dat hij geen kans maakte. Wat deed de creepy kijker? Creepy toekijken. Op twee meter afstand. Uiteraard liet mijn vriendin er geen gras over groeien, want niemand zit hier op te wachten. Uiteindelijk heeft ze zelfs tegen hem gezegd "Ik vind je eng, ga weg! Ik wil niks van je, het is helemaal niks tussen ons". Soms is ‘hard to get’ gewoon ‘not to get’. Ondanks alles heeft hij haar de volgende dag nog geappt. "Ik snap er niks van?" Direct drukte zij op de blokkeerknop. Dus, wordt jij ook altijd genegeerd na een avond zwoel oogcontact? Misschien goed om dan meer te zeggen dan slechts te vragen hoe het gaat, een stuk of 80 keer.

We zijn gebleven tot de muziek zacht stond en er slechte Nederlandse rap werd gedraaid; een teken om te gaan. We zijn toen nog heel even wezen chillen en nagenieten bij een ander studentenhuis tot de zon opkwam en het echt tijd was om naar bed te gaan.

Tweede kerstdag en Oud & Nieuw
Wat we tweede kerstdag hebben gedaan is al ver weggezakt in mijn geheugen, maar wat er nog als de dag van gister ingegrift staat is oud en nieuw op Curaçao. Vanaf kerst tot 5 december hoor je dagelijks vuurwerk knallen en zie je ‘s avonds pijlen die worden afgestoken. Uiteraard is 31 december dan een knallend hoogtepunt. Waar ze hier helemaal verzot op zijn, zijn matten met knallers van diverse meters. Op 1 januari was er een roze waas over de wegen van al het afval van de matten overal.

Een hele happening was ook de miljoenklapper, welke in Punda afgestoken zal worden. Na een borrel (open bar) bij de stage van de jongen waar ik mee ga sinds light house wilden we dit spektakel aanschouwen. Helaas kregen we onderweg een lekke band waardoor we het hebben gemist. Uiteraard was er tijdens de borrel ook een imposante mat afgestoken, dus volledig onverzadigd waren we niet. In Punda was er bij Café De Tijd een gigantisch feest. De hele stad was bezaaid met allemaal vrolijke, feestvierende mensen. Huisgenoten van mij hadden een koelbox meegenomen, dus we konden (eigenlijk te bizar voor woorden) ons eigen drinken opdrinken op de stoep van het café.

In de avond zijn we naar Wet & Wild gegaan. Voor 100 gulden entree kreeg je een beker en kon je de hele avond onbeperkt drinken. De bekers waren glow in the dark met allemaal verschillende kleuren. Het zag er ontzettend feestelijk uit. We hebben met alle aanwezigen afgeteld om twaalf uur en elkaar de beste wensen toegewenst. Bijna iedereen van ons huis was aanwezig, dus dat was super gezellig. Om het allemaal nog mooier te maken kwam er om 3 uur een prachtige vuurwerkshow. Daarna was het voor mij wel tijd om naar huis te gaan, na 13 uren drinken was het mooi geweest.

Nieuwjaarsduik
De volgende dag was het alweer tijd voor iets anders tofs; de Nieuwjaarsduik. Het was een drukte van jewelste op Zanzibar. Overal mensen met een kater, een Unox-muts op en een Amstel Bright in de hand terwijl ze elkaar de beste wensen toewensten. Uiteraard konden we niet allemaal gelijktijdig in het water springen, dus een soort van om de beurt sprong iedereen het water in. Heel gek gezicht, allemaal brakke, blije gezichtjes met een muts op. Uiteraard was er muziek aanwezig dus zijn veel mensen de hele dag bij Zanzi blijven hangen. Echt een hele happening was het.

Hoewel ik dit jaar mijn moeders feestmaal heb gemist en geen bejaarden doof heb gemaakt met carbid, heb ik echt een geweldig oud en nieuw hier gevierd. Mijn huisgenoten waren mijn familie tijdens de feestdagen en de matten het carbid. Ik zou er niets aan veranderen. Ik kijk er al bijna naar uit om een ticket te boeken en het volgend jaar dunnetjes over te doen! Alleen moet ik dan waarschijnlijk nog financieel bijkomen van de aanslag op mijn spaarrekening die deze stage op Curaçao vormt. Maar 1 ding is zeker; ik ga dit sowieso nog een keer meemaken!

En hoe heeft Myrthe haar Carnaval op Curacao beleefd? Lees dat hier.